Stosowanie i wdrażanie dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych

Komisja stara się omawiać kwestie interpretacji i stosowania przepisów dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych z państwami członkowskimi i ich organami regulacyjnymi na posiedzeniach komitetu kontaktowego i organów regulacyjnych organizowanych w Brukseli.

Komisja stale przekazuje istotne informacje i wskaźniki w ramach swoich obowiązków sprawozdawczych. Komisja prowadzi postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko konkretnemu państwu członkowskiemu w niektórych przypadkach, takich jak nieprawidłowa transpozycja lub niewłaściwe stosowanie dyrektywy.

Komitet Kontaktowy

Komitet Kontaktowy monitoruje wdrażanie dyrektywy i rozwój sytuacji w tym sektorze. Pełni również funkcję forum wymiany poglądów. Komitet zajmuje się istniejącą polityką audiowizualną oraz istotnymi zmianami zachodzącymi w tym sektorze. Należy zwrócić szczególną uwagę na postęp techniczny w sektorze audiowizualnym.

Komitet pomaga również państwom członkowskim w sporządzaniu sprawozdań krajowych, które muszą być sporządzane co dwa lata.

Komitet, któremu przewodniczy Komisja i w którego skład wchodzą przedstawiciele organów państw członkowskich, może zostać zwołany na wniosek którejkolwiek z delegacji. Protokoły i porządek obrad wszystkich dotychczasowych posiedzeń są dostępne do wglądu.

Organy regulacyjne sektora audiowizualnego

Europejska Grupa Regulatorów Audiowizualnych Usług Medialnych (ERGA) skupia szefów lub przedstawicieli wysokiego szczebla niezależnych krajowych organów regulacyjnych w dziedzinie usług audiowizualnych. Grupa doradza Komisji w sprawie wdrożenia unijnej dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (AVMSD).

W dniu 3 lutego 2014 r. Komisja Europejska przyjęła decyzję określającą cele grupy:

• doradzanie i wspieranie Komisji w jej pracach;
• zapewnienie spójnego wdrażania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, a także we wszelkich innych kwestiach związanych z audiowizualnymi usługami medialnymi wchodzących w zakres kompetencji Komisji;
• ułatwianie współpracy między organami regulacyjnymi w UE, zgodnie z dyrektywą regulującą audiowizualne usługi medialne;
• umożliwienie wymiany doświadczeń i dobrych praktyk.

Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych uznaje rolę niezależnych organów regulacyjnych, które w większości państw członkowskich są odpowiedzialne za egzekwowanie krajowych środków transponujących przepisy dyrektywy.

Ogólnie rzecz biorąc, organy regulacyjne audiowizualnych usług medialnych nadzorują zgodność programów audiowizualnych z przepisami europejskimi i krajowymi. ERGA powinna stanowić podstawę ściślejszej współpracy między organami regulacyjnymi a Komisją w celu osiągnięcia lepszego egzekwowania przepisów dyrektywy, w szczególności gdy w grę wchodzą kwestie jurysdykcji. W szerszym ujęciu ta wymiana informacji i współpraca umożliwia dyskusje na szczeblu UE na temat interpretacji i stosowania przepisów dyrektywy, w szczególności przepisów dotyczących reklamy. Takie dyskusje umożliwiają bardziej spójne stosowanie przepisów, a tym samym równe warunki działania w całej UE.

Postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego

Komisja jest czasami zobowiązana do podjęcia działań prawnych przeciwko konkretnemu państwu członkowskiemu w przypadku naruszenia przepisów dyrektywy. Jest to tzw. postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego.

Komisja może dowiedzieć się o naruszeniach dyrektywy w drodze skarg obywateli, pytań poselskich lub w następstwie monitorowania przepisów dotyczących handlowych przekazów audiowizualnych przeprowadzonego przez niezależnego konsultanta.

Przed wszczęciem postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Komisja kontaktuje się z organami krajowymi państw członkowskich w celu zwrócenia się o dodatkowe informacje lub poinformowania ich o potencjalnych problemach związanych z transpozycją lub wdrożeniem dyrektywy do prawa krajowego.

Przykładami naruszeń, do których Komisja dochodziła w ostatnich latach, są następujące komunikaty prasowe:

• Komisja z zadowoleniem przyjmuje wdrożenie przez Austrię przepisów UE dotyczących telewizji i wideo na żądanie; zamyka postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego (28.10.2010 r.)
• Komisja z zadowoleniem przyjmuje działania francuskiego organu regulacyjnego przeciwko podżeganiu do nienawiści; zakończenie postępowania sądowego (28.10.2010 r.)
• Komisja kończy postępowanie sądowe po tym, jak Włochy i Estonia przestrzegają unijnych przepisów dotyczących reklamy (08/10/2009)
• Przepisy UE dotyczące reklamy telewizyjnej muszą być ściśle monitorowane, mówi sprawozdanie Komisji (26/06/2009)
• „Telewizja bez granic”: Komisja ostrzega Estonię przed stosowaniem unijnych przepisów dotyczących reklamy telewizyjnej (19/03/2009)
• Komisja wszczyna postępowanie sądowe w celu zapobieżenia nadmiernej reklamie spotowej w hiszpańskiej telewizji (27/11/2008)
• Telewizja bez granic: Komisja Europejska podejmuje kolejny krok w postępowaniu przeciwko Hiszpanii w związku z nieprzestrzeganiem ograniczeń dotyczących reklamy telewizyjnej (06/05/2008)
• Telewizja bez granic: Komisja ostrzega Hiszpanię za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących reklamy telewizyjnej (10/07/2007)

Więcej informacji można znaleźć w przykładach orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE w sektorze radiofonii i telewizji. 

Odniesienie do przepisów krajowych

Prawo wspólnotowe wymaga, aby państwa członkowskie powiadamiały Komisję o krajowych przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które transponowały dyrektywę.

Informacje na temat przepisów krajowych wdrażających pierwotną dyrektywę „Telewizja bez granic” oraz dwie dyrektywy zmieniające można znaleźć w następujących dokumentach:

• Dyrektywa 89/552/EWG (dyrektywa w sprawie telewizji bez granic)
• Dyrektywa 97/36/WE
• Dyrektywa 2007/65/WE (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych)

Należy zauważyć, że dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych została skodyfikowana dyrektywą 2010/13/UE. W przypadku ujednoliconej dyrektywy nie były wymagane żadne odrębne środki transpozycji.

Najważniejsze wydarzenia

Poniżej przedstawiono środki krajowe podjęte na podstawie art. 14 ust. 1 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, zweryfikowane przez Komisję pod kątem ich zgodności z prawem Unii Europejskiej i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 14 ust. 2 dyrektywy.

Austria

DecyzjaKomisji: Dz.U. L 180 z 10.7.2007, s. 11–16 (wszystkie języki)

Belgia

Decyzja Komisji: Dz.U. L 180 z 10.7.2007, s. 24–32 (wszystkie języki)

Zmiana decyzji 2014/110/UE:

Dz.U. L 59 z 28.2.2014, s. 39–42 (wszystkie języki)

Dania

Środki przyjęte przez Danię: Dz.U. C 14 z 19.1.1999, s. 6–7 (wszystkie języki)

(Uchylenie środków – Dz.U. C 45 z 19.2.2002, s. 7)

Decyzja Komisji: Dz.U. L 177 z 8.7.2015, s. 54–59 (wszystkie języki)

Finland

Decyzja Komisji: Dz.U. L 180 z 10.7.2007, s. 38–41 (wszystkie języki)

Francja

Środki przyjęte przez Francję: Dz.U. C z 18.11.2024 (wszystkie języki)

DecyzjaKomisji: Dz.U. C z 24.6.2024 (wszystkie języki)

Niemcy

Decyzja Komisji: Dz.U. L 180 z 10.7.2007, s. 8–10 (wszystkie języki)

Węgry

Środki przyjęte przez Węgry: Dz.U. C 214 z 4.7.2017, s. 6–7 (wszystkie języki)

Decyzja Komisji: Dz.U. C 214 z 4.7.2017, s. 3–5 (wszystkie języki)

Irlandia

Środki przyjęte przez Irlandię: Dz.U. C 8 z 11.1.2018, s. 12–13 (wszystkie języki)

Decyzja Komisji: Dz.U. C 8 z 11.1.2018, s. 10–11 (wszystkie języki)

Włochy

Decyzja Komisji: Dz.U. L 187 z 17.07.2012, s. 57–61 (wszystkie języki)

Polska

Decyzja Komisji: Dz.U. L 27 z 3.2.2015, s. 37–41 (wszystkie języki)